Beetje angstig, dat is alles
Twee weken geleden was ik in Scheveningen, een weekend opladen na wat pittige weken. Tijdens dat weekend ontmoette ik iemand en al snel ontstond er een open gesprek. Deze persoon vertelde me dat hij in het dagelijks leven vrij angstig is. Zelfs onze ontmoeting vond hij na een uur nog spannend, antwoordde hij op mijn vraag. Wat me boeide, ook vanuit mijn opleiding tot haptotherapeut, was dat hij precies kon aangeven waar hij die spanning voelde en hoe die zich in zijn lichaam uitte.
Naarmate het gesprek vorderde, bespraken we onze indrukken van elkaar. En daar gebeurde iets moois. Ik zie mezelf niet als een angstig persoon. Sterker nog, ik krijg vaak te horen: 'Dat je dat durft' of 'Ik had dat nooit gedurfd'. Maar geloof me, ook ik heb mijn angsten. Ze zijn alleen minder zichtbaar - omdat ik ze goed weet te verhullen.
Deze persoon gaf me iets terug wat me aan het denken zette: ‘Je deed in het begin van ons gesprek extra je best om me op mijn gemak te stellen.’ Dat herkende ik meteen. Ik wil altijd dat mensen zich op hun gemak voelen. Maar waarom eigenlijk? Wat gebeurt er als iemand zich ongemakkelijk voelt?
Door zo nadrukkelijk de ander gerust te stellen, neem ik eigenlijk ook de controle over het gesprek. Ik impliceer dat ik helemaal oké ben en dat de ander dat misschien niet is – anders zou ik het immers niet benoemen. In dit geval klopte dat, maar ik had het ook kunnen laten voor wat het was. De spanning bij de ander had er gewoon mogen zijn, zonder dat ik de verantwoordelijkheid voelde om die weg te nemen.
Het gesprek liet me zien dat angst zich in veel vormen uit, soms zichtbaar, soms subtiel verborgen. In dit geval was ik eigenlijk bang om het stuur op de bijeenkomst te verliezen. En ik gaf hem de ruimte niet dit stuur vast te pakken. En misschien is dat wel mijn les: ik hoef niet altijd degene te zijn die alles oplost. Soms is een beetje angstig zijn gewoon... alles.
PS: Had ik de titel van deze column maar zelf bedacht, dat is niet zo. Beetje angstig dat is alles is de titel van het boek dat de uitgeverij van mijn huisgenoot (Edward) twee weken geleden uitbracht. Beetje angstig dat is alles is geschreven door Alexander Kielland Krag en uit het Noors vertaald door Edward van de Vendel en liet een diepe indruk achter. Daarover later meer.
