de tweede vraag

Afgelopen week had ik een moment van rust, een uurtje na een zware zwemtraining. Even wat eten en uitrusten voordat de krachttraining begint. Toen ik de woonkamer inliep vanuit mijn slaapkamer, was Sevil daar – of Sylvia, zoals mensen haar noemen omdat ze denken dat haar echte naam te ingewikkeld is.

Ik ontmoet haar regelmatig maar we hebben niet altijd de tijd voor een gesprek, maar dit keer was anders. Wat een normaal “Hoi Sevil, hoe gaat het? Goed en met jou? Goed.” leek te worden werd een mooi gesprek, het begon simpel met Sevil die vroeg - zoals altijd - hoe het met mij gaat. Voor ik het wist waren we verder dan waar we normaal blijven steken, de invulling van onze feestdagen.

Zij viert geen kerst, maar deze dagen hebben voor haar en haar familie wél betekenis. Familie uit Duitsland komt naar Nederland, neven en nichten vullen haar huis en ze vertelde dat de keuken verandert in een plek van verhalen en samen koken.

Maar toen kwam de andere kant van het verhaal: familie uit Parijs. Hen ziet ze niet meer. Niet vanwege afstand, maar omdat minder belangrijke zaken de prioriteit hebben gekregen. Dat zette mij aan het denken. Hoe vaak gebeurt dit niet – dat wat ons bindt, verdwijnt doordat iets oppervlakkigs het wint van wat écht belangrijk is? Ik moet zeggen dat ik een tijd heb gekend waar ik - als ik er nu op terug kijk - ook niet trots op mijzelf ben. Dus geheel onbekend is het voor mij niet.

Ons gesprek kwam uit op iets ander moois: het idee dat we altijd van elkaar kunnen leren. Levenslessen zijn leeftijdsloos, vertelde ze me. Elke ontmoeting ziet zij als een cadeautje. Zij wil leren van de mensen om haar heen en het positieve woord verspreiden. Liefde de wereld inbrengen. Is dat niet prachtig? Ze vertelde mij dat nieuwsgierigheid en zelfreflectie de sleutel zijn, niet je leeftijd of andere zaken.

Het is bijzonder wat er ontstaat wanneer we verder vragen, zoals Sevil dat deed. Door dat zeldzame moment vergat ik even de tijd.

Terwijl het jaar ten einde loopt, houd ik dit vast. Dat warmte en nieuwsgierigheid altijd de ruimte moeten krijgen. Dat we nieuwsgierig moeten blijven.

Fijne dagen en een gelukkig en gezond nieuw jaar,
namens iedereen van de Wavemaker Foundation.

(deze column is met goedkeuring van Sevil geplaatst)